GPS

Nadat ik regelmatig verdwaalt ben hier in London. Vooral op de weg de stad uit en in. Heb ik besloten dat ik hulp nodig heb. Elektronische hulp. Ik heb een GPS gekocht. Een elektrische kaart. Nadat ik me een slag in de ronte heb gewerkt bij Addison, en met het weekend Ardennen in het vooruitzicht leek dit me een goed moment voor de aanschaf.
Na flink wat gezocht te hebben op internet (gelukkig had ik daar tijd zat voor toen ik nog bij KLP zat) besloten voor de Quest van Garmin te gaan. Goedkoop (voor een GPS) en hij doet alles wat ik wil. Hij is klein, wat handig is als je hem mee moet nemen. Op je motor laten zitten is niet echt slim, dan neemt iemand anders 'm mee. Je hebt op de motor al zoveel rommel bij je als je afstapt om iets te gaan bekijken, daar hoef ik niet nog een grote GPS bij te hebben. De Quest is 11,5x5,7x2,4cm. Niet al te lang geleden zou een GSM nog wegkomen met die maten.
En nog belangrijker. Ik wil zelf mijn routes kunnen maken. Veel GPS-en hebben automatische route-maak-software (de Quest heeft dat ook). Erg handig als je zo snel mogelijk naar huis wil. Maar als je voor een mooi motorritje gaat geeft zo'n GPS vaak de voorkeur aan snelwegen. En dat is niet altijd wat je wil. Soms ga ik met de motor de stad uit, even een stukje sturen. En dan maar hopen dat je de jusite mooie, kleine weggetjes kan vinden. Vaak navigeer je dan toch met behulp van de borden langs de weg (als die er al staan hier). En die borden leiden je meestal weg van kleine weggetjes. Dan moet je dus steeds de kaart erbij pakken. Dat betekend stoppen, handschoenen uit, kaart pakken, zoeken, kaart weer weg, handschoenen weer aan en weer rijden.
Dus ik dacht het is tijd voor een GPS. Snel gekocht om nog even te kunnen testen voor de Ardennen. In de Ardennen kunnen we welis waar achter de GPS van die Lange aanrijden, die heeft vast al mooie routes uitgezocht, maar heen en terug is de mijne erg handig. En de ervaring met de GPS van de lange man heeft me wel geleerd dat een test ritje niet onhandig is.
Dus van donderdag een GPS gekocht en gisteren even de gebruiksaanwijzing doorgeploegd. Vanochtend weer achter de computer en een route gemaakt, 10 minuten werk. Die laad je in je GPS en klaar ben je. Op de motor, ding aan, even wachten tot die de satelieten heeft gevonden. Hoewel je gewoon kan gaan rijden als je het eerste stuk van de weg al kent (niet geheel idioot, aangezien je meestal bij je huis begint). De GPS pakt de route, en waar je bent wel op als die de satelieten heeft gevonden.
Tot zover alles oké. Het is even wennen steeds op die GPS te kijken, maar dat gaat. Hij ligt nu nog boven in mijn tanktas, de benodigde beugel bestellen duurt wat langer (echt niemand heeft dat ding op voorraad). De stad uit ging fijn. Is ook bijna alleen rechtuit. Alleen kon ik dit keer wel de juiste afslag vinden!
Toen de snelweg af, allemaal fijn. Maar op een gegeven moment reed ik een verkeerd straatje in. In een klein stadje, dan moet je maar net zien welke rechts die bedoelt. Hij bedoelde dus de volgende. Maar geen punt, gaat meteen herbberekenen, en binnen een minuut heb je een nieuwe route. Alleen daar moet iets misgegaan zijn. Ik had vervolgens het gevoel dat ik niet echt meer naar mijn doel reed. Ook een raar iets als een wegingedirigeerd worden, en dan na 800 meter een u-turn moeten maken en weer terugrijden. Kortom er klopte iets niet. Op zich mooi, waar heb je anders een testrit voor.
dus gestopt en gekeken. Nou weet ik niet wat er mis was, maar als ik uitzoomde ging die niet meer over op de 'hoofdkaart', vreemd. Dus uit en aan, en de 'oude' route weer laten navigeren. En toen liep alles weer probleemloos.
Het is echt grappig achter zo'n ding aan te rijden. Je hebt eigenlijk geen idee waar je bent (maar dat heb ik nooit buiten London) en toch verdwaal je niet. En de van te voren uitgekozen weggetjes waren inderdaad de weggetjes die ik normaal zoek. Maar nu hoef je je dus niet druk te maken over doodlopende wegen oid. En de enige reden dat je op een gegeven moment weer op een 80 kilomter weg uitkomt is omdat je dat van te voren zo hebt gepland.
Het is even wennen waar je precies op moet letten op dat ding. En hij geeft afstanden bijvoorbeeld in Miles aan, da's even anders dan in kilometers. Dus vaak is het iets verder tot de volgende afslag dan je denkt. Ik weet het ik kan het aanpassen, maar alle afstanden gaan hier in Miles, dus in ieder geval loopt die daar dan gelijk mee.
Ook de terugweg was ideaal. Nadat ik op mijn bestemming was aangekomen (gewoon ergens een straat gekozen op de computer thuis), tegen de GPS gezegd, get me home, en na een minuut ofzo heeft die een route voor je . En je rijd zo achter het pijltje aan naar huis. Wel een rotondetje dubbel moeten doen, omdat je niet altijd tijd hebt om goed op dat aparaat te kijekn. Maar de route door de stad was zeker de kortse (was vrijwel rechtdoor), maar had ik zonder GPS nooit gevonden.
Echt een wereld aankoop.

Blitz and the Sheets - 2

Van het weekend weer even naar een optreden van Blitz and the Sheets geweest. Het tweede, tot nu toe ben ik geloof ik de enige die al hun optredens gezien heeft.
Maar eerst even gewerkt zaterdag. Het werk bij Addison is nog niet op, dus ook het weekend kon ik door. Geen punt, Addison is maar een minuut of 10 fietsen, dus even een paar uurtjes werken is niet zo'n punt. Maar op tijd weer weggegaan want ik wilde dus naar het optreden van Taco's band toe. En dat was in Norwich, een plaatsje zo'n goeie 100 mile buiten London. Niet echt naast de deur. Dus snel naar huis, motorpak aan en op de motor naar het Noorden.
Even getankt bij het tankstation op Shoreditch Highstreet, vlak naast de deur. Helaas was de luchtpomp stuk (pas een maand of drie). Dus maar verder gereden met toch wel iets te zachte banden. Beetje voorzichtig de bochten door. En het waaide ook nog redelijk, dus maar rustig aan. Gelukkig kwam ik al na 75km de volgende pomp tegen, kon ik eindelijk mijn banden oppompen. Daarna doorgescheurd (hij lag weer goed op de weg), de laaste 120km naar Norwich.
Het was al 6 uur toen ik daar aankwam (op de gratis motorparkeerplaats). En het optreden zou om een uur of 6 beginnen, hopen dat ik het niet gemist had.
Snel naar het Art-Centre gelopen, en ik was nog optijd. Vrij strak zelfs, met nog geen kwartier te gaan tot het optreden. Maar eerst nog even door de laatste 10 minuten van een laten we zeggen erg moderne gitarist heen wurgen. Gelukkig vond die het zelf erg mooi.
Daarna Blitz and the Sheets. 5 nummers, bij elkaar een kort half uur. Maar lang niet slecht.
Na het optreden nog even wat gedronken. Terwijl de bandleden de spullen weer inpakten heb ik de vegetarische curry (is curry dat niet altijd?) geprobeerd. Best lekker. Een mars als toetje, en toen weer op de brommer. De volle 185km terug.
Wegen in Engeland zijn vrijwel nergens verlicht. Hier en daar bij een kruising, of binnen de M25. Het grootste stuk kij je dus alleen naar het licht van je koplamp.
Om een uur of half elf was ik weer thuis, snel de motor weer binnen gezet, en snel naar bed, want zondag moets ik weer werken. Het was weer een nuttig weekend.

Addison

Ik ben weer aan het werk bij Addison. De klant waarvoor ik vorig jaar naar London ben gegaan. Wederom jaarverslagen. Eindeloze reeksen correcties dus. Kortom veel werk. Je kan eigenlijk net zoveel werken als je wilt. Elke avond is er een nachtploeg, maar dat betekend niet dat je optijd wegkan. Maandag was een rustig begin dagje, dinsdag naar een andere klant geweest, maar woendag - vrijdag nog even 33 uur gemaakt om de week weer goed te maken. Vind het niet zo erg, lekker cashen. En het is maar voor vier weken. En de sfeer is vrij relaxed ondanks de enorm hoge werkdruk, en stress van allerlei dingen die de deur uit moeten.

Brood

In een poging de dagelijske kosten nog verder af te knijpen ben ik van plan zelf brood mee te nemen naar het werk. Op zich een hele beslissing, want dat heb ik denk ik 10 jaar niet meer gedaan. Maar je bent al vlug een pond of 5 kwijt voor een lunch en dan moet je nog niet te gek doen. dus een pondje of 25 à 30 besparen per week loont de moeite dacht ik.
Probleem alleen is dat het brood hier slecht is. Dat is al niet lekker als je het koopt, laat staan na een halve dag in een trommel. Nu is er natuurlijk wel goed brood te koop in London, maar da's weer duur. Bij de reformzaak ben je voor een mooi donker brood zo een pond of 4 - 5 kwijt. Veel goedkoper als lunch kopen, maar als we voor goedkoop gaan gaan we ook voor de absolute bodem (nee dank je Astrid, geen adviezen over de Aldi nodig). Dus ben ik bezig pogingen te doen zelf bood te bakken. Ben eerst een week of drie (niet full-time hoor) op zoek geweest naar bakblikken. Toen nog naar broodmix, en twee weken geleden was het zover, mijn eerste brood. Redelijk oké, maar nog niet perfect.
Helaas hadden ze de gebruikte broodmix meteen uit de schappen gehaalt. Op zoek naar wat nieuws dan maar weer. En vandaag een tweede poging (zie foto). Ziet er best oké uit.
Morgen maar even proeven.

Het grote Theo Combee Weekend

Afgelopen vrijdag (nee de vrijdag ervoor alweer, tijd vliegt) was het dan zover. Theo zou om een uur of 9 landen op engelse bodem, op Stansted wel te verstaan. En dan met de trein naar Liverpool Street Station, waar ik op he zou wachten. Om dat wachten tot een uur of hlaf 12 wat te veraangenamen had ik me Ciro in een pub bij Liverpool afgesproken. Hoe dichter de pub bij het station is, hoe langer ik erin kan blijven zitten (ik begin al aardig te intergreren).
En inderdaad om 12:30 betrad Theo de hal van het station en was het weekend officieel begonnen. Omdat het London is waren alle pubs al dicht dus zijn we naar mijn huis gelopen om nog een paar biertjes te drinken.
Zaterdag zijn we, na het ontbijt, naar Borough Market gegaan. Theo was al een keer of 6 in London geweest, dus we hoefden niet meteen alle hoogtepunten af te lopen. Vanaf de market even naar de Tate. Theo wilde in de glijbanen. Da's een kunstproject in de Tate, kan je eindelijk weer verantwoord kind zijn. Maar je moet (gratis) kaartjes hebben, en de eerste mogelijkheid betekende anderhalf uur wachten. Te lang vonden we, dus maar weer verder.
Dat werd bijna zwemmen want er was net een plaatselijk tropish-buitje losgebarsten. Nog even geschuilt in de Starbucks, en toen weer verder richting de boekhandels. Want Theo houd van boeken. Tweedehands boeken. Dus op jacht naar koopjes. Ik koop nooit tweedehands boeken, ik vind ze stinken, dus ik ben niet heel erg thuis in de tweedehands boeken winkels in London. Ik had wel een straatje met antiqeurs ontdekt, dus daar maar heen. Maar die waren helaas allemaal erg duur (op zich niet heel verasssent in London). Toen nog even naar Charing Cross Road, nog meer boekhandels, maar ook hier niks.
Daarna nog wat door Soho gezworven en even het plaatselijke bier geproeft.
Toen kwam theo op het idee dat hij eigenlijk een soort kinderspeelgoed ding wilde hebben wat ze in het Natural historish museum verkochten (het begint een beetje te lijken of Theo alleen in kinderdingen is geïntereseert, maar Theo is schoolmeester, hij is dus legetiem in kinderdingen geïntereseert). Prima, wij erheen. Museumshops zijn toch een soort hobby van me. Die van het Natural History had ik al gehad en is niet erg goed (wel groot). Maar ze hadden Theo zijn ding wel, maar niet gekocht. Zoals gebruikelijk in London was het schreewend duur. Daarna even naar de winkel van het Sience Museum, dat achter het Natural zit. Was ik nog niet geweest. Echt een ontzettend goeie shop. Vol met hebbe-dingen. Allemaal een soort quasie wetenschappelijk of natuurkundig van aard. Heeft een enorm hoog aantrekking gehalte voor mij (voor Theo trouwens ook). Maar ik heb me sterk gehouden, niets gekocht, Theo wel.
Toen nog even naar het Vitoria en Albert museum, omdat dat ernaast staat. Wat gezworven door de zalen met de enorm mooie collectie. En natuurlijk even de shop.
Maar ondertussen liep het tegen 5-en dus ze gingen dicht. Wij eruit, en richting stad gelopen. En dan kom je dus langs de Harrods. Weet je wat, doen we doen ook nog even. Je wilt toch een beetje vol programma hebben als je in London bent. Stel je voor dat je uitgerust thuiskomt. Dus daar nog even de kinderboeken afdeling gedaan en de food-halls. Daarna, redelijk af ondertussen, terug naar huis, spullen gedumpt en gaan eten op Bricklane, Indiaas dus.
Zondag stond ook weer in het teken van tweedehands. Greenwich dit keer. Daar zitten twee tweedehands markten met wat schappelijkere prijzen. Ik koop er wel eens LP's. Dus met de DLR naar Greenwich. op zich al een leuke rit omdat je door Canary Wharf rijd, het nieuwe hoge kantoren gedeelte in de voormalige oostelijke havens.
En in Greenwich hadden we wel prijs. Theo een bakalieten inkpotje (met inkt), en ik 12 LP's (voor nog geen £15). Iedereen blij. Daarna nog even naar de nulmeridiaan gelopen, die Greenwich wereld beroemd maakt. Via het Maritiem museum (alleen één erg bont geschilderde hal bekenen) weer terug naar de DLR.
Terug in de City, via de Spitafields Market, over het Ttruman brouwerij terrein gelopen om daar de laaste restanten van de markt mee te pikken. Na de spullen thuis gedropt te hebben, zijn we weer op Brick Lane gaan eten, Marrokaans dit keer, Humus en Couscous, erg lekker eigenlijk.
Maandag moest er weer gewerkt worden. Theo was dus op zichzelf aangewezen, maar had een heel programma voor de boeg. 's Avonds nog even met zijn tweeën gedineert in de Wetherspoon, beer&burgers, wat wil een mens nog meer.
Disndag ochtend nog even ontbeten, en toen zat Theo-het weekend er al weer op. Ik weer naar het werk, en Theo eindelijk van zijn glijbaan in de Tate. En 's avonds weer een vlucht naar huis, terwijl ik nodig weer naar de pub moest.
Een borrel van Aquent, mijn agent, dus eigenlijk gewoon werk.