Tate Britain

Vandaag naar Tate Britain geweest. Een van de laatste grote musea die ik nog niet bezocht had hier. En zeer de moeite waard. Ik heb het natuurlijk niet helemaal bekeken, veel te groot. Maar ze hebben er de Turner collectie. En die bevat ongelofelijk veel Turner's. Allemaal door hem aan het museum geschonken, je vraagt je af of die ook wel eens iets verkocht heeft. Ik had nog nooit een van Turners schilderijen in het echt gezien, en dat gebrek heb ik hier ruimschoots kunnen goedmaken. Blijft toch een waanzinnege schilder, zeker afgezet tegen zijn tijdgenoten.
Ik werd trouwens nog herkend in de Tate. Gebeurt me vaker hier in London. Dit keer iemand van de klus waar ik nu werk. Geen contact mee, maar werkt op dezelfde vloer. Ik herkende hem dus niet, maar hij sprak me aan. Altijd een beetje genante situatie vind ik. Zo'n grote stad London, en toch heb ik al verschillende malen gehad dat zoiets gebeurde. Ik kom in Amsterdam nooit een bekende tegen, terwijl ik daar toch meer mensen ken.
Op de terugweg van Tate maar weer eens een shortcut geprobeerd. Kwam ik langs het Imperial War Museum, duidelijk herkenbaar aan de enorm grote kanonnen in de voortuin. En aangezien musea hier gratis zijn, ben ik maar even gaan kijken. Nou heb ik het niet zo op wapentuig, maar de grote hal waar je binnenkomt is wel indrukwekkend, met een V2, wat vliegtuigen (hangend) en een handvol tanks. In een kleiner halletje zag ik een erg mooie motor staan. Bleek de motor van Lawrence af Arabia te zijn. Custom-made, bouwjaar 1932, 1000 CC en haalde met gemak 150 Km per uur. En dat alles voor 170 pound. Je begrijpt, een motor die zulke snelheden haalt, daar komen ongelukken van, en hij is uiteindelijk dan ook verongelukt op deze motor. Gelukkig was de fiets zelf nauwelijks beschadigd, dus die hebben ze toen maar tentoongesteld.