Weekend NL

Nou, ben weer even in het lage land geweest. Altijd gezellig, altijd tijd tekort. Zaterdagochtend naar Amsterdam gevlogen,
3:00 uur op, 4:00 uur in de trein die om 4:30 vertrok, 5:00 op Stansted en 7:00 de lucht in. Half elf Simon uit zijn bed gebeld, met de deurbel, want ik stond al voor zijn deur. Hij snel douchen en samen in de tuin ontbeten, het was prachtig weer. Daarna even de stad in, wat nuttige dingen kopen, en ook wat minder nuttige. Uurtje of 5 weer thuis, waar Marieke ook was. De bejaarden moesten even rusten, Simon was tenslotte al 6 uur op.
En om 7:00 naar de Lange man en Carolien, eten en drinken, en veel van alles. En dat kan je gerust aan de Lange man overlaten. Eten, drinken en discussies waren er volop. Uurtje of 2:00 weer naar huis met de 'nieuwe' Volvo limo van Marieke.
Zondag weer bijtijds op en met de motor naar Jacco, even koffiedrinken, en lunchen. Gehoord dat ze naar Surianme op vakantie gaan. Daarna op de brommer door naar ma. De nieuwe stoel bekeken, wat kleine klusjes gedaan, en gedineerd, heerlijk, zo eet je toch nergens (sorry lange man). En toen naar de kroeg in AMsterdam, met Theo, Julien en Sjerk. Ik zat natuurlijk de hele avond aan de spa rood ivm de motor, maar het was toch nog gezellig.
Maandag weer vroeg op (9:00), gepakt en naar de RDW voor een exportkenteken voor de bus. Helaas regende het, en behoorlijk, alsof je onder in een zwembad stond. Maar goed regenpak aan, waterdichte handschoenen (dacht ik) en rijden.
Bij de RDW werd me toen ik aan de beurt was gevraagd of ik de kentekenplaten ook bij me had. Die had ik natuurlijk niet, dat was me tenslotte niet verteld toen ik vanuit London gebeld had over wat te doen zonder deel III. Maar zonder platen geen nieuw kenteken. Dus snel Julein gebelt of die met wat gereedschap naar de bus wilde komen. Naar de pijp gereden (het regende nogsteeds) en daar Juelin ontmoet en de platen gedemonteerd.
Toen naar het GWK op het centraal station (het begon weer te regenen). De RDW had me verteld dat je bij het GWK de nieuwe metalen platen meteen meekreeg. En de tijd begon zo langzamerhand te dringen, er lag tenslotte een boot voor de terugreis te wachten, maar niet erg lang meer. En met het gemiste vliegtuig van laatst kon mijn reputatie geen gemiste boot meer veroorloven.
Maar bij het GWK wilde ze absoluut het deel III hebben, ondanks mijn verhaal dat dat niet hoefd omdat de auto in NL niet meer op de weg komt (export) en je ervoor kan tekenen op het fomulier (dat je deel III kwijtbent dus). Maar dat kogelvrije glas zit er niet voor niets, dat is een verbeelding van de plaat die ze voor hun hoofd hebben. Dus ik maar weer naar de RDW gereden (en het regende weer).
Bij het GWK lukte het zowaar, met 15 minuten stond ik met de juiste papiern weer buiten. Tijd om metalen platen (verplicht) te laten maken was er niet meer, laat staan ze erop zetten. Dus Simon gebelt om hulp en die was bereid dat probleem voor me op telossen. Klagen over de NL overheid levert altijd veel begrip op bij hem.
Dus snel door de regen naar Haarlem gereden, boterham in mijn mond gestopt, spullen op de motor en naar de boot.
Onderweg was het tussen de buien droog. Mijn niet zo heel erg waterdichte handschoenen had ik geruilt voor een paar echte waterdichte van Simon, wat een comfort.
3:30 bij de boot. Mat een groepje Harley rijders naar binnen, motor vastzetten (hebben ze spullen voor), en naar boven. En dan vervelen. Eerst nog even een broodje Unox gekocht, leek me wel een goed afscheid van dat waterland. en toen slapen, Playstation spelen/film kijken, en vervelen. De overtocht duurt 4 of 4,5 uur, maar er zij ergere dingen, je hebt veel meer ruimte als in een vliegtuig, het eten is goed (en duur) en het personeel is vriendelijk. Heel wat anders als vliegen.
In de UK weer van de boot af en naar London gereden, 62 mile. Maar het was droog, mooi weer zelfs. Aan de andere kant van het hek is misschien niet alles beter, maar aan de andere kant van het kanaal wel.

Tate Britain

Vandaag naar Tate Britain geweest. Een van de laatste grote musea die ik nog niet bezocht had hier. En zeer de moeite waard. Ik heb het natuurlijk niet helemaal bekeken, veel te groot. Maar ze hebben er de Turner collectie. En die bevat ongelofelijk veel Turner's. Allemaal door hem aan het museum geschonken, je vraagt je af of die ook wel eens iets verkocht heeft. Ik had nog nooit een van Turners schilderijen in het echt gezien, en dat gebrek heb ik hier ruimschoots kunnen goedmaken. Blijft toch een waanzinnege schilder, zeker afgezet tegen zijn tijdgenoten.
Ik werd trouwens nog herkend in de Tate. Gebeurt me vaker hier in London. Dit keer iemand van de klus waar ik nu werk. Geen contact mee, maar werkt op dezelfde vloer. Ik herkende hem dus niet, maar hij sprak me aan. Altijd een beetje genante situatie vind ik. Zo'n grote stad London, en toch heb ik al verschillende malen gehad dat zoiets gebeurde. Ik kom in Amsterdam nooit een bekende tegen, terwijl ik daar toch meer mensen ken.
Op de terugweg van Tate maar weer eens een shortcut geprobeerd. Kwam ik langs het Imperial War Museum, duidelijk herkenbaar aan de enorm grote kanonnen in de voortuin. En aangezien musea hier gratis zijn, ben ik maar even gaan kijken. Nou heb ik het niet zo op wapentuig, maar de grote hal waar je binnenkomt is wel indrukwekkend, met een V2, wat vliegtuigen (hangend) en een handvol tanks. In een kleiner halletje zag ik een erg mooie motor staan. Bleek de motor van Lawrence af Arabia te zijn. Custom-made, bouwjaar 1932, 1000 CC en haalde met gemak 150 Km per uur. En dat alles voor 170 pound. Je begrijpt, een motor die zulke snelheden haalt, daar komen ongelukken van, en hij is uiteindelijk dan ook verongelukt op deze motor. Gelukkig was de fiets zelf nauwelijks beschadigd, dus die hebben ze toen maar tentoongesteld.

Eten

Mijn moeder zal trots zijn, weliswaar niet zelfgemaakt, maar toch.

Spullen ophalen - deel II

Houja ophalen, brengen eigenlijk. Ik had geen tijd en poen meer om ze zelf op te halen, dus maar gevraagd of iemand tijd en zin had ze te komen brengen. En Sjerk en Femke boden zichzelf als slachtoffer aan.
Zaterdag zijn ze vertrokken. Wat later als verwacht, maar geen punt. Aankomsttijd verschoof van 23:00 naar 24:00. Uiteindelijk bleek het met wat files in London 2:00 te zijn voor ze aankwamen op Holywell Lane. Ik was ze wat tegemoet gelopen, om ze het laatste stukje met allemaal eenrichtingsverkeer wat te helpen. Na het uitladen van de pullen en parkeren van de bus (gratis op zondag!), nog even wat gedronkene en om een uur of 4:00 naar bed.
Zondag na het ondbijt een wandeling door de buurt gedaan. Brick lane en Spitafield Market. Bij Liverpool Street Station de metro gepakt en naar het Britisch Museum gegaan. Had ik aangeraden vanwege de mooie binnenplaats. Nog even wat mumies bekeken en de copie van de Rosetta Stone. De echte hebben ze ook, maar daar is het erg druk, en die mag je niet aanraken (als dat al zou kunnen door kogelvrij glas).
Na een biertje op het terra besloten dat we ook nog even de ongeveer 15 Rembrandts in de National Galery wilden bekijken. Het was ondertussen 20 over vijf, en na half 6 kom je daar niet meer naar binnen. Dus even in stevig wandeltempo naar Trafelger Square, en net op tijd binnen. Een half uur om de Rembrandts te bewonderen, en toen gingen ze dicht, en en wij weer aan het bier.
Daarna weer naar Brick Lane om bij een Indiaer te eten, erg lekker en op een terras (het was erg warm).
Maandag ochtend moest ik weer aan het werk. 7;00 op, en naar een flappentap, om de bus te kunnen parkeren (mag maar een paar uur betaald op straat). Flappentap 1 was buitenwerking. Dus fiets gepakt en naar Liverpool Street, nummer 2 was ook buitenwerking, toen naar Spitafield, waar nummer 3 het ook niet deed. Toen weer terug naar nummer 1, die ondertussen bijgevuld was, en geld gepind. Naar de bus, en jawel een bon, 15 minuten te laat, 50 pound! Tenminste als je binnen twee weken betaald, amders word het 100. Toen de bus geparkeerd (£60 voor drie dagen), en toen snel aan het werk, wat ook wel nodig as, want ik was al 110 pound armer en pas een uur op.
's Avonds S+F opgezocht voor de Tate Modern, die ze net bezocht hadden, toen langs de Thames gewandelt naar the London Eye. Snel tickets gekocht en omhoog. Een rondje duurt een half uur. Omhoog was het nog licht en naar beneden werd het donker. Uitzicht is geweldig mooi. De stad is echt enorm. Een aanrader. Daarna door na Chinatown (is maar één straat) en daar Vietnamees gegeten.
Dinsdag weer werken, en na het werk S+F ontmoet op het terras van het British Film Institute. Niet dat ze er wat te zoeken hadden, maar het was een terras wat ze wisten te vinden. Daarna op een ander terras gegeten (het was nogsteeds warm).
Thuis nog even een afscheidsdronk gedaan.
Woensdag was ik vroeg klaar en was ik net optijd thuis om ze nog even uit te zwaaien. En daarna uitpakken!

Woolworths

Nou de grote klus zit er bijna op. ik zit nu al een week of 6 op dezelfde klus. Een grote catalogus, type wehkamp, en ook zo'n beetje zo dik. Veel werk dus. Vier account excutives en 12 DTP-ers (en nog een handvol procutie, design enz.). En dan nog duurt het weken en weken. Deze week was de topper met 57 uur. De hele week tot een uur of 11 gewerkt. Dan krijg je wel eten, en een taxi naar huis op kosten van de zaak. Vrijdag zijn we vroeg gestopt (6:30) om met zijn alle in de pub een biertje te drinken. Niet dat de klus af is, maar na zo'n week moet je toch even relaxen, en dat betekend hier dus de pub in.
Ik ben deze klus begonnen bij Code London, op Benerd Street, een zijstraat van Oxford Street, de grote winklestraat in London. Ruim kantoor, en in de pauze een ruime keuze aan eetgelegenheden. Niet dat er veel tijd voor lunch is, maar de keuze is in ieder geval groot.
Maar na een week of vier is Code London verhuist. Ze zijn opgekocht door John Brown Publishing, en daarbij ingetrokken. Dus moest ik in het vervolg naar Nothing Hill fietsen. Ruim twee keer zover. Dus elke ochtend (en avond) 40 minuten fietsen. En met alle bussen, taxi's, bellende en scherende automobilisten en 71 stoplichten, niet echt een lekker rustig ritje. Ikzelf ben niet zo'n fan van de metro, is ongelofelijk druk in de spits, en met de hitte van afgelopen weken ook erg warm. Het werd zo'n 50 graden in de tube las ik in de krant. Bussen zijn ook erg warm en ook nog eens erg traag, dus dan maar de fiets (je blijft tenslotte hollander).
Het kantoor is wel wat minder ruim, zeker met zoveel free-lancers. Wij zitten met 6 man in een vergaderruimte op de vierde verdieping. Dat betekent dus 6 monitoren op een vergadertafel. Je heb ongeveer 60cm breedte per persoon. en voor je toesenbord net genoeg ruimte om een A3 neer te leggen, best krap dus. Een pluspunt aan het nieuwe pand is de kantine. Dat mag ook wel want er is weinig in de buurt om eten te kopen. Voor 3.50 heb je een warme maaltijd. Er is altijd een vlees en vego versie, en wat salades, en je mag zelf samenstellen wat je wil (word wel opgeschept voor je).
Nouja nog een week te gaan. Hoewel, er zit een free-lancer al meer dan een jaar (dat mag hier), en over drie weken starten ze de volgende, nog dikkere catalogus.