Langzaam brak de lente aan en werd het beter weer. tijd voor het jaarlijkse motorweekendje. Het idee was dit keer naar de Vogezen te gaan. Ruud kwam vanaf Amsterdam en ik vanaf London en we zouden elkaar ontmoeten in Reims voor de lunch. Zo gezegd, zo gedaan. Ik was de avond ervoor vertrokken en had in Calais overnacht, ondanks de aanbrekende lente was het koud en guur weer. Vrijdag ochtend naar Calais gestuurd waar ik op tijd aankwam om nog even de kathedraal te bekijken, dacht ik. Maar op het continent leeft met een uur later, dus net toen ik de kerk inliep kreeg ik een textje dat Ruud gearriveerd was. Dus dan maar lunchen. En daarna naar het oosten richting Verdun. Na een winderige rit gestopt in een klein plaatsje en een hoteltje genomen. Eerst nog een biertje in het plaatselijk café gedronken en daarna gegeten in het hotel. Niet bijster goed helaas.
En na een verdiende nacchtrust gingen we zaterdag verder richting het zuid-oosten. Veel wind en veel bochten, maar een mooie rit. Uiteraard raakte de lange man al snel weer uit het zicht, maar dankzij de uitgewisselde GPS routes kwamen we uiteindelijk toch op dezelfde plek aan. Alwaar werd besloten nog wat verder te rijden om de uiteindelijke bergroute van zondag binnen bereik te brengen. Dus nog een kilometer of veertig verder over de bergweggetjes geslingerd naar een plaatje waar de hotels wat boven mijn budget gingen. Dus nog een 20 kilometer verder gereden waar we een redelijk geprijsd goed hotel vonden. 's Avonds heerlijk zuurkool met worst en spek gegeten en ondertussen besloten de route van Zondag wat in te korten omdat London ondertussen toch wat verder weg bleek te liggen als gehoopt.
Maar de geplande bergroute werd gehaalt. Op zondag eerst een stuk snelweg genomen en daarna begon de Route des Crêtes, het betere bochten werk. Slinger de slinger over de bergen, echte bergen, we kwamen zelfs nog sneeuw tegen. Op de tweede berg lag zelfs zoveel sneeuw dat de pas nog dicht was. Er zat dus niets anders op dan terug te keren en via een alternatieve route richting Reims te rijden. 's avonds overnacht in in een Formule 1 en's ochtends gingen we beide weer onze eigen route richting huis.
Spring was in the air, o it was time again for our yearly motorbike trip. The Voges was this years aim. With Ruud coming from Amsterdam and me coming from London, the plan was to meet up in Reims and start with lunch. I left the evening before and stayed the night in Calais. Regardless of spring starting on the calendar the weather was cold and wet. But despite the wind the ride to Reims on Friday morning went smotth and I arrived in tiem to see the Catherdal before lunch, or so I thought, but the time difference on the continent took away my extra hour. As soon as I walked into the cathedral I got a text from Ruud saying he arrived. So off to lunch it was. And after that we headed east to Verdun. And after a windy day on the bikes we stayed in a little village where we enjoyed a loosy dinner in the hotel.
Next day we headed further east towards the Route-des-Crêtes which was planned for Sunday. Naturaly Ruud was out of sight in no time, but thanks to the exchanged SatNav routes we ended up in he same place at the end of the day. Where we decided to push on for a bit to be able to get to the Routes-des-Crêtes on Sunday. So onwards for another 25 miles on the bendy roads to reach a small town with over prized hotels. So we did another 15 miles to finally find a decent place to stay the night. We hadd suaerkraut for dinner and decided to cut next days route a bit short as london truned out to be a bit further away then planned.
But we did make it to Rotes-des-Crêtes. We started the next day with a bit of motorway and then started the Routes-des-Crêtes, miles and miles of bendy mountain roads. Real mountains, there was even snow on top of them. In fact there turned out to be so much snow that the pas was still closed. So on the seccond muntain we had to trun back and find an alternative route towards Reims. That night we stayed ina Formula 1 hotel and next morning we both went separate ways towards home again.
