Snow

De laatste avond van het Grote Simon & Marieke Weekend begon het met sneeuwen. Fors te sneeuwen. Paniek dus. Londenaren zijn niet veel sneeuw gewend en de 16 centimer dikke witte deken die de volgende ochtend over de stad lag legde het leven dan ook zo goed als stil. Iedereen was natuurlijk totaal in de war dat er witte vlokjes uit de lucht kwamen in plaats van regen.
Voor het eerst sinds mensen heugenis werden alle 6800 Londonse bussen van de weg gehaalt en 11 van de 13 metrolijnen vielen geheel of gedeeltelijk uit. Zelf in de tweede wereld oorlog ging het bus vervoer gewoon door, maar een beetje sneeuw is natuurlijk veel gevaarlijker dan een bombardement.
Ik ben als nuchtere Hollander natuurlijk gewoon naar mijn werk gefietst. Daar bleek echter een van de weinige. Slechts 6 van de 30 mensen op mijn vloer waren komen opdagen. Voor de rest van de week werden wederom enorme hopen sneeuw voorspelt maar verder als een regen buitje kwam het niet meer.

The last evening of The Big Simon & Marieke Weekend it started snowing. Serious snow. Time to panic! Londoners aren't used to snow, so the 6 inch white blanket that covered the city the next morning stop public life almost completely. I suppose everybody was in a state of shock that white stuff was coming from the sky in stead of the traditional rain.
For the first time ever all 6800 busses were pulled and 11 of the 13 tube line were partly or completely suspended. Even in WWII the busses kept on going, but a bit of snow is of course much more dangerous then German bombs.
I of course cycled to work like usual. Only to find out that going to work is a rare thing to do when it' snowing, only 5 of the 30 people on my floor turned up.
They predicted more huge amounts of snow for the rest of the week but we didn't get any further then a bit of rain.

The Big Simon and Marieke Weekend

Het heeft er even om gespannen. Op de drempel van het bezoek aan London werd Simon gevelt door buikgriep. Maar na het vertrek een dagje te hebben uitgesteld was hij genoeg aangesterkt om de reis naar London aan te vangen. En zo stonden ze Donderdag avond om een uur of 11 's avonds op St Pancrass. Vlug met de taxi naar huis omdat Simon nog te ziek was voor de metro. En daar aan de port en kaas, zo ziek was Simon nou ook weer niet.
De volgende dag moest ik werken en aan het einde van de dag kwamen Simon en Marieke me ophalen op de zaak. Even rondgekeken op een vrijwel lege werkvloer en toen gaan eten in Soho. En daarna weer naar huis want de fles port had onze aandacht nodig.
Zaterdag zijn we afgereist naar Canterbury. Eerst naar Victoria Station gewandelt waar de trein vertrok. En om een uur of vier arriveerden we in Canterbury. Nog net op tijd om de kathedraal te bekijken. En daarna maar weer naar de pub. Eerst een redelijke pub, maar toen we besloten nog een rondje te lopen kwamen we de oudste pub van Canterbury tegen dus zijn we daar maar weer naar binnen gegaan. Na er gegeten en gedronken te hebben aanvaarden we de reis huiswaarts weer. Om een uur of 12 waren we dan ook weer thuis waar de fles port trouw op ons stond te wachten.
Zondag rustig opgstaan en daarna meteen naar de pub voor een Sunday Roast. Een uitstekende manier om de zondag door te brengen. Na de roast (en koffie en toetje) besloten dat het weer was voor een binnen-ding, het was ijzig koud buiten. Marieke wilde graag naar een wii® kijken, dus op naar Westfield, het nieuwe winkel centrum in west London. Groot overdekt maar vooral verwarmt.
Na anderhalf uur rondstruinen en een bijna aankoop van de wii® ging de toko al weer dicht en was het tijd voor bier & burgers. Maar waar?
Eerst een stuk gelopen door de ijzige wind, maar de enige pub die we konden vinden was vol. Dus dan maar met de metro waar we in het station de tip kregen naar pub 'The Bridge' te gaan. Twee haltes met de metro en dan een stukje lopen. Dat stukje lopen bleek nogal een flink stuk te zijn, maar de wandeling ging over een mooie oude hangbrug over de Thames terwijl het zachtjes begon te sneeuwen. Een erg mooi plaatje.
De pub was rustig, niet al te warm, maar het eten was goed. En aangezien het rustig sneeuwen was overgegaan in een forse sneeuwbui die voorlopig nog niet van ophouden wist besloten we een taxi naar huis te nemen. Een minicab met een Indiaase betsuurder slofte ons door de sneeuw in 45 minuten naar huis. Terwijl hij onderweg aan Simon zijn gehele familie geschiedenis vertelde.
Thuis wachte de fles port weer. En de volgende de ochtend het werk en de trein. Simon en Marieke kwamen nog even langs voor een lunch en het terug geven van de huis sleutels. Daarna mocht ik weer terug aan het werk en Simon an Marieke gingen met een black cab naar St Pancrass waar de treinen gelukkig nog reden (en ook nog op tijd!). En toen zat het grote Simon en Marieke weekend er weer op.

It wasn't sure till the last minute. A day before departure my big brother was whiped of his feet by food poisoning. Fortunately delaying the departure for a day gave him enough time to recover enough to start the journey. So, one day later then planned they arrived at about 11ish at St Pancrass station. I picked them up and we took a black cab home where the bottle of port wine and some cheese was waiting for us.
Next day i had to go to work and at the end of the day Simon & Marieke came round to pick me up. After a quick view round an deserted work floor we went for dinner in Soho. And then back home where we devoted ourself to the port wine again.
Saturday we went to Canterbury. We started out with a walk to Victoria station form where the train left. We arrived in Canterbury at about 4ish. just time enough left to visit the Catherdal and after that we went off to the pub. First an ordinairy one, but when we decided to go for a little walk we stumbled upon the oldest one of Canterbury, so in we went. After drinks and dinner we headed home again where we arrived around midnight.
Sunday was Roast-day. After getting up we left straight for the pub for a roast. Roast, teat, dessert and more tea. A good way to spend a Sunday. But Marieke wanted to look for a wii® and make some profit on the weak pound. But the weather was way to cold to go shopping outside, so we choose Westfield, the new mall in west London. Big, indoors but most important of all, heated. We only had about hour and a half shopping time left. So after a bit of strolling round and a near buy of a wii® it was time to go to the pub again. But where?
After walking through the freezing wind for a bit and only finding one pub which was filled up with people we decided to take the tube and go somewhere else. On the station we got the tip to go to the 'Bridge' pub. Just two tibe stops and a small wlk. The small walk turned out to be quiet a walk. but it included Hammesmith bridge in the snow. quite pretty.
The pub was empty and not too warm, but the food was good. Since the snowing still went on and didn't look like it was going to end anytime soon we decided to take a cab home. It took a minicab 45 minutes at walking speed through snowy London to get us back home. Along the way the Indian driver told my brother the complete history of his life.
At home the port wine was there to welcome us again. Next day I headed for work again. Simon and Marieke dropped by for lunch and handing back the keys. And as I went back to work they took a black cab to St Pancrass where fortunately the trains were still running (and even on time, imagine that). And the Big Simon and Marieke Weekend was over again.