A better life in 9 days

Het is zover, eindelijk. na jaren mijn tijd besteed te hebben aan de zinloze bezigheid van afwassen, heb ik vandaag weer een afwasmachine gekocht. Het is nog even 9 dagen wachten totdat mijn bestaan weer op een normaal menselijk niveau komt, maar de donkere afwas dagen zijn bijna ten einde.

De Grote Simon week

Simon kwam een weekje langs, altijd gezellig. Zaterdagmiddag kwam hij om een uur of vier met de trein aan op St Pancras. Ik zat, na het opruimen van mijn huis en klaarmaken van Simon zijn slaapkamer te wachten met de port en de kaas (is het wel goeie port? Ja, het was goeie port). Na het eten nog even een rondje wezen lopen. Om 7 uur gingen we weg en om 10.30 waren we weer thuis. Een klein ommetje van 3.5 uur. Maar wel een leuk stukje London gezien, o.a. Khatrina dock.
Zondag een grote wandeling door Noord London gemaakt. Elke straat is anders en buurten wisselen in het chaotische London razendsnel af. Maandag was het wederom wandelen. Dit maal lag de Barbican op de route. Mijn favourite gebouw in london. Een jaren 70 droom gevangen in beton, veel beton. Het is een groot complex met huizen, bioscoop, theater, gallery, tropische tuin, cafe, terras enzovoort. En het is allemaal in dezelfde stijl ontworpen. Na een koffie in het café zijn we doorgelopen naar de St Paul waar we de bus naar Oxford street genomen hebben. Op naar de HMV, Europa's grootste CD en DVD winkel. Daar het een en ander aangeschaft en toen naar de pub het was alweer een uur of 7. 's Avonds gegeten op Brick Lane.
Dinsdag was het tijd om wat geleerder aan het werk te gaan. Op naar Oxford dus. Een anderhalf uur met de bus. Daar koffie en wat rondwandelen door de vele oude gebouwen. Een daarvan figureerde in de film die we de avond ervoor gezien bekeken hadden, 'the Golden Compass'. Nog een college bekeken, door een tuin gewandelt en een bierte op een terras gedronken, het was de hele week enorm mooi weer. En daarna gegeten op een pleintje naast het Oxford Castle, met het mooie weer voelde het bijna als Spanje.
Woensdag was het tijd voor een nieuwe wandeling door de stad. Richting de Tempelkerk. De kerk midden in de city die door de tempeliers is gebouwt. Maar helaas de kerk was dicht. Dus doorgewandelt naar de Thames en na een broodje en het hoognodige drinken verder gelopen naar de HMS Belfast. Dat is een slagship uit 1932 wat naast Tower Bridge in de Thames ligt en als museum dienst doet. Het is eigenlijk een drijvende stad met 1000 manschappen, een bakkerij, slager, ziekenhuis(je) enzovoort. Het is een grote boot en we waren dan ook aardig wat tijd kwijt om hem van onder tot boven te bekijken. Uiteindelijk konden we niet eens alles zien omdat de boot weer dicht ging. Het was alweer 6 uur, tijd voor de pub. De George dit maal, een pub uit de 16 eeuw met een eigen bitter.
En donderdag was alweer de laatste dag van de grote Simon week. En we waren allebei aan een vakantie toe. Dus het activiteiten tempo zakte een beetje in. Wel nog naar London Fields gegaan, een park waar een pub bij zit. Maar toen we eindelijk arriveerde was de keuken al dicht dus een lunch. En toen we een tweede bier wilde halen serveerde ze niet meer ivm problemen met de kassa. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Naar huis dus maar weer, een pub zonder bier is tenslotte geen pub meer. En 's avonds naar de film geweest in de barbican. Wall•E, de nieuwe Pixar animatie film. Helaas viel de film een beete tegen. Thuis nog een portje gedronken en toen naar bed want ik moest de volgende dag vroeg op om naar de company-away-day te gaan.
's Ochtends om 8 uur Simon gedag gezegt terwijl die nog heerlijk in bed lag en ik kon op weg naar de bus bij Hyde Park om me naar de away day te brengen en de vakantie zat er weer op.

Loud shirt day

En wederom hadden mijn collegas een reden gevonden om naar de pub te gaan. Loud shirt day. Het idee; iedereen doet een zo'n schreeuwerig mogelijk shirt aan en dan gaan we met de lunch naar de pub waar de eigenaaresse mag zeggen wie er gewonnen heeft. Een jaar of 10 geleden hadden ze het ook gedaan dus waarom niet nog eens. Zo gezegt zo gedaan. Ik had een Hawai shirt aangegeschaft voor de gelegenheid, en ook de rest had zich in behoorlijk aanwezige hemden gestoken. H was de winnaar (zijn eigenlijke Srilankaanse naam is zo ingewikkelt dat men het heeft afgekort tot H) en dat werd uitgebreidt geviert.

En yet again my colleagues had found a way to get themselves in the pub. Loud shirt day. The idea is that everybody wears their loudest shirt and then we go to the pub for lunch where the landlady can pick the winner. They've done it before about 10 years ago so why don't do it again. So that's what we did. I bought a Hawai shirt for the occasion and the rest was wearing pretty impressive shirts as well. H won and that was celebrated through out the afternoon.

The white horse

Gisteren (zondag) weer eens even op de motor de stad uit geweest. Even frisse lucht inademen. Het was mooi weer voor een ritje. En als bestemming had ik dit maal het witte paard gekozen. Het licht uitgeschraapt in de witte kalkrots op een 135km vanaf London.
Het was al een uurtje of half vier voor ik eindelijk op de brommer zat. Het is zondag tenslotte, dus even douchen, ontbijten, zoeken waat dat beest te vinden is, route maken enzovoort. Maar het was mooi weer en ik hoefde niet voor 6 uur thuis te zijn dus gewoon gaan rijden. Eerst London uit, dan een stukje M40 en dan binnendoor over hele kleine weggetjes naar de heuvel bij Uffington. En uiteindelijk kwam ik om een uur of half zes aan op Dragon Hill Road. Volgens de plaatselijk legende is het namelijk de tekening van een draak. Maar algemeen wordt aangenomen dat het een paard is.
De parkeerplaats is netjes een kilometer verderop geheel afgeschermd door bomen. En vervolgens moet je door de wei met schapen naar de top van de heuvel lopen waar het witte paard al ruim 2000 jaar ligt. Vreemd genoeg staat nauwelijks aangegeven waar dat paard dan op de heuvel ligt en moet je dus alsnog zoeken. Maar ik heb hem gevonden. Van dichtbij lijkt het nergens op, je moet hem eigenlijk vanuit de lucht zien. Maar het uitzicht vanaf de heuvel over Oxfordshire is erg mooi.
En na het nuttigen van een cola en een chocoladereep ben ik weer op de motor gestapt om terug naar London te rijen. En om 8.30 was ik weer thuis.

Green shirt day

Afgelopen woensdag had John een groen shirt aan naar zijn werk. Niets bijzonders. Alleeen hadden twee collega's ook een groen shirt aan die dag. En dat is reden genoeg om de dag in een event te veranderen. De dag werd hernoemd tot green shirt day. En de ene na de andee kwam met een groen item john's buro versieren, omdat hte zo goed bij zijn shirt paste. En ze hebben heel wat groen gevonden. Je kan zien hoe druk we het hier hebben.

Last Wednesday John was wearing a green shirt to work. Nothing special. But coming in to the office he found out two others colleagues were wearing a green shirt as well that day. That is reason enough for my colleagues to turn the day into an event. The day was renamed green shirt day, and one after the other came to put green items on John's desk cause they went so well with his green shirt. And they found a lot of green! You can see how busy we are here.

10 kilometer run

Elk jaar is er een grote 10 kilometer run in London voor het goede doel. Iedereen kan deelnemen, als je je op tijd aanmeldt tenminste. Er doen 25.000 mensen mee en het is uitverkocht. Voor je prestatie laat je je sponsoren door vrienden en bekenden en dat geld gaat naar het goede doel van jouw keuze. Dit jaar deden Ciro en Steve mee. Ze probeerden mij ook mee te krijgen, maar ik koos voor sponsering, veel makkelijker. Na weken trainen in Regent park was het afgelopen zondag dan zover. Half central London werd afgezet en vanaf 9.30 vertrokken de 25.00 renners voor een rondje door de stad en de regen. Ik heb even staan kijken op Blackfrairs Bridge maar kon uiteraard geen bekenden tussen de meute herkennen. Maar niet getreurd, na de run zouden we meeten op het kantoor van "Contact the elderly" het gekozen goede doel (aangezien Steve 50 wordt dit jaar een begrijpelijke keuze). Daar werden de medailles uitgereikt en de inwendige mens weer wat versterkt. Waarna we uiteraard, naar goed engels gebruik naar de pub gingen om de prestatie te vieren met een pint, het was ondertussen tenslotte al half één.

Each year there's a big 10k run in London for charity. Everybody can join, that's if you sign up in time. There are 25.000 runners and it's sold out. This year Ciro and Steve did their 10k. They tried to make me part of it as well, but I thought sponsering them was far easier. After weeks and weeks of practising in Regent Park this Sunday was the day they had to proof they could do it. Half of central London was blocked off and at 9.30 the 25.000 runners started their run though London and the rain. I watched for a while on Blackfairs Brdige but of course couldn't spot them in the crowd.
But afterwards we met at the "Contact the Elderly' office, the charity of choice (a very good choice as Steve is turning 50 this year). There the medailles were handed out and there was some food and drinks. And then, of course, to the pub to celebrate this extraordinairy achievement.

Club 241

Vandaag begon de dag met ontbijt met mijn collega's zoals elke vrijdag na payday. Eén van de in het leven geroepen tradities op mijn werk, en daar zijn ze goed in zolang er horeca gelegenheden bij betrokken kunnen worden. Full English Breakfast, voor de niet Britten onder ons, dat is dus; twee gebakken eieren, 2 plakken gebakken bacon, een worst(je), gebakken tomaat, gebakken champions, gebakken aardappelen, witte bonen in tomaten saus en toast. Een goed begin van de dag, eigenlijk is het ontbijt en lunch in één, hoewel de vrijdag lunch dan weer in vloeibare vorm in de pub word genoten, een andere 'traditie' hier.

Today started with Breakfast at Balans, as usual at Friday after payday. One of the self invented traditions here at work, and they love those as long as a visit to a pub or bar can be included. So Full English, a good start of the day, actually breakfast and lunch in one go. Although on Friday we always go for a liquid lunch, one of the other traditions here.

Ruud is vader

En Carolien dus moeder. Maandag avond om 19.08 is hun dochter Renee geboren. Ze bleek wat eerder af te zijn als hun nieuwe huis. Het huis had al twee weken af moeten zijn, terwijl Renee volgens de planning pas as zondag verwacht werd. Maar goed, beter problemen met het huis als met het kind. Moeder en dochter zijn gezond en wel, en de vader trouwens ook. Binnenkort dus even naar de Hollandse polder om te gaan kijken, maar gelukkig zijn de eerste foto's er al.

Blitz and the Sheets at Punk

Maandag was het weer eens zover, een optreden van Blitz and the Sheets. In de Punk dit keer, een trendy club in Soho. Vorig jaar vierde Kate Moss haar verjaardag er nog, en nu stonden Blitz and the Sheets er. Echt druk was het niet op de maandag avond, maar daarom niet minder gezellig.

Last onday it was time for another gig of Blitz and the Sheets again. In Punk this time, a trendy club in Soho. Last year it was the venue of choice for Kate Moss to celebrate birthday, now it was all Blitz and the Sheets. It wasn't that busy on a Monday night, but it was a good gig all the same.