Spullen ophalen

Dit weekend liep alles even iets anders dan verwacht. Het idee was dat ik vrijdagavond naar NL zou vliegen. Zaterdagochtend met mijn motor naar A'dam en daar met Ruud en Carolien de bus laden (motor erin) en naar Calais. Met de trein naar Folkstone en dan met de bus weer verder naar London.
Maar helaas, ik miste het vliegtuig. Vrijdag 15:30 vertrokken op mijn werk, de balie op Stansted zou 18:30 dichtgaan, drie uur de tijd dus om op Stansted te komen. Maar da's niet genoeg, de balie was 7 minuten dicht toen ik aankwam. Nou had ik in de trein al een vermoeden gekregen, dus het was geen complete verassing meer, maar vervelend was het natuurlijk wel. Door de televisieserie over Easyjet was ik op de hoogte van het beleid, te laat is te laat, jammer voor je. Dus teruggave oid ben ik niet eens aan begonnen.
Maar toen. Mijn spullen stonden nogsteeds in A'dam en ik in London. Maar dacht ik, als de Lange man en Carolien nu gewoon alleen met de bus gaan kan alles nog goedkomen. Eerst even gecheckt bij Eurotunnel of Ruud en Carolien op mijn ticket konden reizen, dat was geen probleem als ik hem een ondertekende brief met toestemming gaf (leve e-mail). Alleen moesten ze wel de sleutels van mijn bus hebben. En die sleutels lagen bij Sjerk en Femke op het atelier, en die waren op vakantie... Nou dacht ik zeker te weten dat er nog een set sleutels van hun atelier in mijn huis in Amsterdam lagen. Dus Simon gevraagd die te gaan halen en te kijken of die het atelier in kon. Helaas, Simon ze reis was voor niets, wel een handvol sleutels gevonden, maar geen van alle gaf toegang tot het atelier. Dus geen bus, dus geen reis.
Zaterdag Anna (de huidige bewoonster van mijn huis) gebelt. Die was 'not amused'. Tot overmaat van ramp vertelde ze me dat ze een aantal spullen op het halletje had neergezet, omdat het huis zo vol was. Daar was ik niet erg blij mee, al mijn mooie, dure spullen stonden bij haar in de woonkamer. Op zich al niet geweldig, maar als ze die ook nogeens op het halletje ging zetten.
Dus na wat gepieker gaan bellen. Gelukkig waren Julien, Ruud en Simon (wederom) bereid om de spullen vandaag naar het atelier van Simon te brengen, en Klaas, de broer van Marieke kwam ook nog meehelpen. Voor hun heel wat werk, voor mij een hele gerusstelling.
Dus nu staat alles op het atelier, alles op één lokatie om naar London te vertrekken. En de witte leren bank staat ook veilig boven. Het was even wat heen en weer belen, maar dankzij vele vrienden in Amsterdam zijn er weer een hoop problemen opgelost, mijn dank is groot.
Voor mij rest nu alleen nog een chauffeur vinden om de spullen naar London te rijden, maar dat gaat vast lukken.

Barbican

Ben net naar de tentoonstelling Futur City geweest in de Barbican. Geweldig. De tentoonstelling gaat over allerlei al of niet gerealiseerde architecturale toekomst visies. Erg grappig om te zien dat de toekomst iedeën door de jaren heen erg veranderen, o.a. door nieuwe materialen, zo is alles in de jaren 60 ineens van plastic. Maar het beeld van de stad van de toekomst blijft een ideale stad, verlost van de problemen van de huidige steden. Dit alles met dank aan de onvolprezen kwaliteiten van de architect natuurlijk (gaap). Maar de ideeën waren leuk om te zien en geresenteeerd et erg mooi gemaakte maquetes.
Midden in heb je een zaal et allerlei maquets en op drie muren in totaal 9 grote videoprojecties van presentaties van gebouwen. Zag er erg futuristisch uit.
En dat alles dus tentoongesteld in de Barbican, een jaren 70 toekomst droom. Een beetje in de stijl van de bijlmer, veel beton, maar dan iets beter ontworpen en wat beter onderhouden. Het is een enorm complex, woon torens, een bioscoop, theater, bibliotheek, galley en een tropisch tuin. En dat alles in de City, hartje London dus. Geen betere plek te bedenken voor zo'n tentoonstelling.

Simon en Marieke

Afgelopen weekend zijn Simon en Marieke weer even langsgeweest. Erg gezellig. Vrijdagavond om een uur of half elf kwamen ze aan op Liverpool Street station. Zij hadden er al en hele reis opzitten, voor mij is het maar vijf minuten lopen. Snel naar mijn huisje en daar nog wat biertjes genuttigs (John Smith, mijn favoriete merk).
Zaterdag even richting centrum. Is het ver?, onvgeveer een half uur lopen. Nou dat hebben we geweten ik had geen benen meer aan het einde van de dag (helemsbreed is het ongeveer 6km).Vlak bij mijn huis is een oude kerk waar ze nu allemaal oude grote dingen verkopen, zoals haarden, beelden, en andere curiosa. Daar zijn we dus even wezen kijken, en hadden we al ruim een uur gelopen voor we 500 meter van mijn huis vandaan waren. Voor de rest door de stad gedwaalt richting Covent Garden, een erg leuke buurt met veel winkels. Maar S+M bleken de buurt al ontdekt te hebben zonder mijn aanwezigheid. Een burger in de pub gegeten, en nog wat door Soho gewandelt (hadden ze ook al gezien). Nog een stukje Bondstreet gedaan (erg dure winkelstraat), en een koffie bij de Starbucks. En toen weer teruggewandelt, en besloten toch maar een bus te nemen.
Zondag weer naar Spitafield Market. Eerst de markt er rondomheen uitgekamt, wat tweedehands winkels, en uiteindelijk dus de markt. Nog even geluncht (inderdaad, een burger), en de rest van de markt gedaan. Maar niets gekocht.
Daarna nog een wndelingentje door de City gedaan, langs de Tower of London en Tower Bridge, en terug langs de augurk, en toen weer moe thuis. S+M gingen even liggen en ik ben nog even de final van het WK voetbal gaan kijken. Ik werk met een franscese en een italiaan op een kamer (finale was Frankrijk Itale), vandaar.
Maandag ochtend ben ik weer aan het werk gegaan, en Simon en Marieke hebben Oxford Street gedaan. Samen evn geluncht, met een sandwich op een bankje. erg Engels maar niet erg sjiek. Lunchtentje zijn hier overvol in lunchtijd.
S+M gingen nog even de Slefridge bekijken, een soort groet sjieke bijenkorf, en ik weer aan het werk.

Stop & search

Laatst had ik een jobinterview (baan niet gehad). Dus ik de zondag ervoor even kijken waar het was. Nieuwsgierig naar de eventueel toekomstige werkplek, en even kijken hoe lang ik erover zou doen. En natuurlijk de plek vinden, kost me vaak genoeg moeite hier in London.
Dus ik fietsen. Kaart was ik natuurlijk vergeten. Maar ik wist nog dat het een plein/parkje ten noorden van James park was. Nou is James park niet helemaal recht aan de noordzijde. Ik was dus weer eens de weg kwijt. Maar geen punt, het was mooi weer, en ik had geen haast. Dus eerst wat rondgedwaalt ten noorden van James park, pleintje gevonden (verkeerde). Toen bedacht hoe James park er ook alweer uitzag, en bedacht dat ik op het verkeerde stuk ten noorden van het park zat. Dus weer verder gefiets, en het jusite plein gevonden.
Huisnummer wist ik ook niet meer, dus rustig het plein rondgewandelt, kijken of er iets op de deuren stond. Sjieke buurt trouwens. Dure auto's op het plein, Bently's en dergelijke. Bedrijf niet gevonden en uiteindelijk weer doorgefiets. E ineens een politieauto langszij, die me even wilde spreken. Dus ik gestopt. Werd mij verteld dat hij (agent) me ook al op een ander plein had zien fietsen, dat ik een 'herkenbare' fiets had (lees krot, meeste londenaren rijden op extreem dure fietsen). En hij had me nar dure auto's zien kijken. Of ik even wilde uitleggen wat ik aan het doen was.
Dus ik uitgelegt, ondertussen riep hij zijn collega's op, die blijkbaar onderweg waren, dat het niet meer nodig was. Gelukkig geloofde die me. Vervolgens gaat hij dan een heel formulier invullen waarom die je staande heeft gehouden, waar, hoelang, je kleding, je ras. En ook zijn gegevens staan erop, kan je een klacht indienen als je wil.
Vervolgens nog een uitleg van oom agent gehad dat het zo'n mooie buurt was en welke bekende architect de huizen had gebouwd, en waar er nog meer van zijn hand stonden. Ik heb maar geen klacht ingedient.