Gisteren even naar Brighton gefietst. Samen met 10 andere mensen van Aquent en nog 26989 andere Londenaren. Brighton ligt 54 mile van London, da's 75 km, vijfenzeventig kilometer, VIJFENZEVENTIG KILOMETER. En Engeland is niet zo netjes gestreken als Nederland.
Rustig aan begonnen, me 10 medefietsers was ik naar 500 meter al kwijt, al die fietsers lijken op elkaar. Maar de weg vinden was niet moeilijk, dus gewoon maar doorgefietst. De wegen waren gewoon open voor alle verkeer, dus je kan je voorstellen hoe dat eruitziet als je in een drukke winkelstraat met bussen 27.000 fietsers dropt.
Het duurde wel even voor we London uitwaren, maar daarna werd het mooi groen, en bleef het druk. Om de zoveel kilometer een rustpost. en op elke kruising een marschal en politie enzovoort. Door een dorpje rijden, wil er iemand oversteken bij een zebrapad. Stapt daar zo'n marschall de weg op en houd even 1500 fietsers tegen zodat oma de weg kan oversteken, en daarna mag je dan weer verder fietsen. Of je staat gewoon met 2400 fietsen voor het rode licht.
Het schoot dus niet heel erg op. En omdat het zo druk was moest je bijn elke heuvel oplopen. Werd de weg smal, en ging omhoog, stapt er iemand af die niet omhoog kon fietsen en voor je het weet sta je met zijn alle in de fietsen file. Echt zo druk dat een kwartier over 200 meter doet.
Maar goed wel gezellig en best een mooie route, en omdat we af en toe heuvel op gingen moesten we natuurlijk ook af en toe heuvel af. Dat schiet dan wel weer lekker op.
Bij het vertrek hadden we een schematje gehad waar de heuvel op stonden aangegeven, met vlak voor de finish een bijna verticale lijn omhoog. En vlak voor Brighton zagen we hem liggen, de laaste bult. 300 meter hoog (de pas dus), en met ruim 40 mile achter de wielen een behoorlijke opgave. Nou had ik tijdens het fieten al gezien dat de berg niet alleen hoog, maar vooral ook erg breed was. Kortom de enige weg naar Brighton was erover heen. En aangezien de kroeg achter de berg lag zat er niets anders op. Aande voet van de berg heb ik nog even een rustpauze genomen (de vierde) en toen rustig aan begonnen. Ik was eigenlijk van plan hem op te lopen, maar omdat ik nu toch weer op de fiets zat dacht ik 'ik kan wel even kijken hoever ik kom'. En het was stijl, erg stijl. Ik reed in de eertse van mijn 18 versnellingen en dan nog koste het veel moeite. 99 % van de mensen liep dan ook. Fieten ging dan ook maar nauwelijks sneller als lopen, maarja het was nou eenmaal een fietstocht. Maar net als ik dacht, wellicht moet ik ook gaan lopen, riep er iemand, 'je gaat het halen' En dan dacht ik, ik kan natuurlijk moeilijk net voor zo iemand afstappen, dan liever toch eerst nog het bochtje om. maar dan was er natuurlijk weer zo iemand. Uiteindelijk kon ik tussen de zwarte velekken voor mijn ogen het bordje 'top 800 meter' onderscheiden. Nou stap ik niet meer af ook, dacht ik. En na veel, heel veel geploeter was ik dan op de top. Het uitzicht kon ik met mijn bloeddoorlopen ogen niet meer waarnemen, maar uiteindelijk was ik zelf niet ontevreden met de prestatie.
Vanaf de top was het nog 5,5 mile naar Brighton, bergafwaarts.
Eenmaal in Brighton aangekomen de halve stad door naar de finish bij de beroemde pier. Ze hadden er een die nog beroemder was, maar die is 5 jaar geleden afgebrand en nu is dit de beroemde. Daarna nog even een biertje met het team gedronken (ze waren er allemaal al...). En toe weer op de fiets terug.
Nee hoor, dat hadden we niet meer gered denk ik. Het was ondertussen ook al 18:00 (16:30 gefinisht) en we waren om 8:30 gaan rijden in London. Terug gingen we met bussen en de fietsen in een trailer. Na twee uur rijden waren we weer in Clapham (zuid london) en kon ik aan het laatste half uur naar huis beginnen.
